Powiernik Witkacego. Pisma rozproszone ks. Henryka Kazimierowicza

W roku 1932 czy 1933 zjawił się u nas na Brackiej ksiądz o dość niechlujnym wyglądzie. Przeczytał wszystkie – nieliczne zresztą – drukowane sztuki Stasia i zapragnął poznać resztę, twierdząc, iż nic podobnie genialnego nie czytał» – wspomina Jadwiga Witkiewiczowa. Taki był początek niezwykłej przyjaźni Witkacego z księdzem Henrykiem Kazimierowiczem. Jej świadectwem jest korespondencja Witkacego z księdzem, który z powodu swych zainteresowań filozoficznych i niepokornej postawy przenoszony był z parafii do parafii.

Przemysław Pawlak poszedł jego śladami w nadziei, że zaprowadzą go do rękopisów Witkacego, które ksiądz posiadał, zanim w roku 1941 pozostał aresztowany przez gestapo i wywieziony do obozu w Dachau, gdzie go zamęczono. Rękopisów Pawlak nie odnalazł, ale natrafił na mnóstwo publikacji księdza. Skatalogowane w tomie świadczą, jak oryginalnym myślicielem był ks. Kazimierowicz. Z całą pewnością prowadzili z Witkacym «rozmowy pokaźne». Czy te rozmowy przybierały na tyle konfesyjny charakter, iż ksiądz stał się spowiednikiem Witkacego?"
prof. Janusz Degler

Ks. Henryk Kazimierowicz (1896–1942) – doktor filozofii i teologii, antropolog, religioznawca, pionier adaptacji psychoanalizy w duszpasterstwie. Poliglota, kompozytor, ekscentryk. Przyjaciel i admirator dramatopisarstwa Witkacego, posiadacz wszystkich jego sztuk, także tych dotąd nieodnalezionych.

„To ksiądz Henryk Kazimierowicz, jeden z czołowych katolickich psychologów religii w Polsce, upowszechnił termin «religioznawstwo», zastępując nim terminy używane wcześniej: «historia (porównawcza) religii» i «religionistyka»".
prof. Henryk Hoffmann
Przemysław Pawlak – edytor, bibliograf, popularyzator twórczości S. I. Witkiewicza. Prezes Instytutu Witkacego, pomysłodawca i redaktor czasopisma „Witkacy!". Organizator akcji #ratujPIW. Kolekcjoner znaków proweniencyjnych i calisianów.