Rzeki, których nie ma (Wydawnictwo czarne)

Rzeka, której nie ma, może (nie) istnieć na dużo sposobów. Może to być rzeka, która wysycha okresowo albo wyschła ostatecznie. Może to być rzeka pojawiająca się jedynie w historycznych opisach. Zamieniona w ściek, wciśnięta w kanał, zasypana piachem, zabetonowana albo zanieczyszczona tak szczególnie, że trudno rozpoznać w niej rzekę.

Może to być rzeka wymyślona. Rzeka zapomniana, której ślady znajdujemy w nazwach ulic czy nieoczekiwanych nierównościach terenu. Rzeki znikają od zawsze, lecz jeszcze nigdy nie znikały tak prędko jak dziś.

Zostawiają po sobie dotkliwy brak, pustkę, melancholię i widmo nieuniknionej katastrofy. Maciej Robert poszukuje zagubionych rzek w swoim mieście, lecz jego pasja nie ogranicza się do Łodzi. W każdym zakątku Polski, w którym się znajdzie, brodzi w rzekach tak drobnych, że nie mają choćby imienia, w potokach, strumieniach, strugach i rowach wypełnionych błotem.

Snuje się także nad brzegami Wisły, Renu, Cisy czy Dunaju, tropi rzeki opisywane przez innych. Niektóre z rzecznych bohaterek tej książki niosą w sobie pamięć tragedii, których były świadkami. Inne szemrzą cicho swoje historie i przepowiadają przyszłość.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.