Koleje losu (Novae Res)

Czasem jedno błahe wydarzenie może zachwiać całym twoim światem.Jest rok 1848. Kiepskie zbiory i dokuczliwa bieda powodują, iż Michał Schlosarek, aby wesprzeć rodziców, postanawia udać się w poszukiwaniu pracy do miasta Gleiwitz.

Szczęście mu jednak nie sprzyja – zaraz po przyjeździe wdaje się w bójkę z pewnym młodym mężczyzną, który okazuje się synem sędziego. Z pomocą kolegi Michał ucieka z miasta, by skryć się przed szukającym zemsty dandysem.

Zbieg okoliczności powoduje, że chłopak trafia wkrótce pod skrzydła Juliusza Rogera, znanego lekarza i społecznika, a w jego domu poznaje Adelę – jak się wkrótce okaże, swoją przyszłą żonę. Lecz przeszłość jeszcze upomni się o młodego Schlosarka, komplikując jego plany i mącąc spokój ducha…„Koleje losu” to frapująca, wielowątkowa powieść demonstrująca ponad sto lat śląskiej rodziny na tle wojennej zawieruchy i zmieniającej się obyczajowości.

To w dodatku historia o poszukiwaniu swego miejsca w świecie, próbach zachowania godności i rodzinnej jedności w czasach, gdy trudno odróżnić przyjaciół od wrogów, a korzystne chęci od obłudy.Cios był silny – wszak Michał, mimo dwudziestu lat i chudej postury, do ułomków nie należał – i rozciął napastnikowi górną wargę, z której od razu na rzadką, młodzieńczą brodę polała się krew.

Schlosarek doskoczył do przeciwnika, złapał go za poły surduta, lecz od razu z przerażeniem odstąpił od niego.Był przerażony, gdyż stwierdził, iż uderzył młodego wprawdzie, lecz kilka lat od siebie starszego eleganta.

momentalnie obrzucił go spojrzeniem, podniósł z ziemi jego cylinder, a w szoku starał się wygładzić mu zielony surdut i wzorzystą kamizelkę. Zauważył, że krew poplamiła dandysowi także białe, spinane przed kostką spodnie w ciemne, podłużne paski.– Zabiję cię – z wściekłością w oczach, niewyraźnie wychrypiał młody pan i rozejrzał się za laską, by powtórnie zdzielić nią Michała.