Ma trzydzieści pięć lat, pracuje w jednej z większych korporacji prawniczych w Warszawie, niedawno kupił mieszkanie (w kredycie), jeździ nową Hondą, nieźle zarabia, umie gotować i jest stałym bywalcem klubów nocnej „warszawki”. Tam zajmuje się zwykle wyhaczaniem „ciał”, czyli pań, z którymi udaje się na jednorazowy numerek. To robi w weekendy, natomiast od poniedziałku do piątku jest radcą prawnym, który zamknięty w szklanym domu czasami pracuje, innym razem udaje, że pracuje. Takie życie młodego japiszona opisał Piotr C w książce „Pokolenie IKEA”. Z autorem spotkałam się już dużo wcześniej, gdyż od jakiegoś czasu podczytuję jego blog o takim samym tytule, jak wydana dzisiaj książka. Temat jest mi bliski, gdyż przez dziewięć lat pracowałam właśnie w takim „szklanym domu” i uwierzcie, z Cezarym Baryką i jego ojcem niewiele ma to wspólnego.Piotr C w ironiczno-cyniczny sposób pokazuje obecne życie pokolenia lat siedemdziesiątych i ich pęd za ulepszonym życiem, aniżeli mieli ich rodzice. To także jest mi bliskie, bo autor wspomina czasy swego dzieciństwa, które były także i moimi czasami. Jak to się stało, iż daliśmy się wciągnąć w ten wyścig szczurów? Mi wprawdzie udało się z niego wyrwać, ale setki zawodników nadal tkwią w tej ułudzie, zwanej życiem. By się odstresować, sięgają po używki, alkohol i przypadkowy seks. Tak również żyje Czarny, bohater opowieści. Szanuje tylko siebie i swoje upodobania. Jest cyniczny, aż do bólu, a to wszystko podaje nam z wielką dawką równie cynicznego humoru.Co do samej warstwy językowej książki, to całość przekazu jest luźna, ale zachowuje pewien stylowy smaczek, który sprawia, że książkę czyta się szybko.Tak więc jeśli macie ochotę na coś zabawnego, lecz niepozbawionego gorzkiej prawdy, jeśli panie nie są aż tak nad wyraz sfeminizowane, aby nie mogły przełknąć szowinistycznych przemyśleń autora, zachęcam do sięgnięcia po „Pokolenie IKEA”.A także zapraszam do lektury bloga, który cały czas się stwarza: http://generationikea.blox.pl/html„Z ciałem umówiłem się poprzez internet. Poznałem ją na chacie w pokoju:>>Miłośnicy czarnych kotów