Medytacje (Centrum)

W twórczości autora znajdujemy wyraźne wpływy mistycyzmu, buddyzmu, zoroastrianizmu, czy chrześcijaństwa, choć nie sposób przypisać go do żadnej z tych religii. Cechowały go z zasady poczucie wolności sprzeciwiające się wszelkiemu przymusowi społecznemu, nakazom wiary czy stylu w twórczości, a także przenikliwość uważnego obserwatora codzienności.

W niesłychany sposób łączył duchowość z bogactwem języka, symboliką zakorzenioną w tradycjach literatury Wschodu. Był poetą bezdroży, oceanów, pól i miejskich przestrzeni, a także wschodnich pałaców. Poetą drogi, nieskrępowanego wędrowania w olśnie nad atrakcyjnem ziemi i ludzkiego losu.

W dwudziestu czterech esejach i poematach składających się na niniejszy zbiór, m.in.: O pięknu, Naturze, Ukrytej rzeczywistości, Śmierci czy nieprzemijalności duszy znajdziemy utwory nacechowane bogactwem wyobraźni pokazujące dziecięcą naiwność, młodzieńczy bunt i subtelną autoironię dojrzałego twórcy.

Dzieło to przedstawia głęboką duchowość, szacunek dla wszelkiego życia i uznanie dla praw wszechogarniającej Natury. Tchnie z niego głębokie współczucie i empatia będące dla autora esencją religijności. "Poeta jest ptakiem obdarzonym nadziemską doskonałością, który uciekł ze swojej niebiańskiej dziedziny i przybył do tego świata, by w nim śpiewać.

Jeśli go nie ugościmy, rozpostrze skrzydła i wzleci ku swej ojczyźnie", napisał w tym dziele.