Adam mickiewicz. dziady - lektury z omówieniem, liceum i technikum (Greg)

Utwór dramatyczny należący do procesu dramatów,,Dziady". Powstawał w latach 1820-1821 w Kownie. Ze względu na miejsce powstania niekiedy określany mianem,,Dziadów wileńsko-kowieńskich". Akcja utworu toczy się w Dzień Zaduszny.

Nocą, w kaplicy zebrała się grupa ludzi z pobliskiej wioski. Trwa ludowy obrzęd Dziadów, któremu przewodniczy Guślarz. Zebrani wzywają kolejno dusze czyśćcowe. Na ich wezwanie przybywają trzy typy duchów: lekkie, ciężkie i pośrednie.

Wieśniacy starają się - w miarę swoich możliwości - ulżyć cierpieniu pojawiających się duchów. Gdy obrzęd dobiega końca, niespodzianie zjawia się jednak kolejny duch, który nie reaguje na wezwania i przekleństwa Guślarza i reszty...

Druga część,,Dziadów" to utwór o charakterze moralnym. Reprezentowana tu moralność wynika z ludowych przekonań o winie i karze. Określona kategoria grzechów pociąga za sobą wariant kary. Cierpiącym duszom należy pomóc w osiągnięciu zbawienia.

Jest to efektem wierzeń prostych ludzi w możliwość kontaktów ze światem nadprzyrodzonym. Wiarę tę włączyli do swojego programu romantycy.