Moje ścieżki partyzanckie (Mireki)

Drugą akcję przeprowadziliśmy na litewską wieś - nie pamiętam jak się nazywała. Znajdowała się ona po stronie litewskiej, kilka kilometrów za byłą granicą polsko-litewską. Wieś była zamieszkana poprzez szaulisów, wyjątkowo wrednych Polakożerców.

Wielu Polaków dzięki nim pojechało do obozów albo na roboty do Reichu. Litwini byli uzbrojeni, a we wsi znajdowały się umocnione punkty. Ponadto tyralierą okrążaliśmy obiekt ataku i posuwaliśmy się do jego środka.

widocznie jednak przedwcześnie nas zauważono, gdyż otwarto do nas ogień. Strzelanina trwała dłuższy czas. Będący z nami przedstawiciel siatki wskazał, gdzie znajdują się ich punkty. Kilku z nas podpełzło i wrzuciło do nich kilka granatów.

Wówczas część szaulisów zdołała uciec, a część się poddała. Zdobyliśmy wówczas w tej wiosce jeden ręczny karabin maszynowy rosyjski typu diegtiarowa, dwa karabiny (w tym jeden rosyjski 10-strzałowy), kilka bębnów do erkaemu, a także mnóstwo amunicji.

Poza tym naszym łupem stało się idealne zaopatrzenie aprowizacyjne. Pamiętam dużo miodu w plastrach i boczek wędzony, na dłoń wielki. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.