Piłsudczycy i sanatorzy drugiego planu (1926-39) (UMCS)

Dominują w tomie piłsudczycy,,cywilni",najczęściej parający się polityką, administracją, samorządem, publicystyką, żurnalistyką, propagandą, nauką, czy choćby kulturą, bo już niekoniecznie gospodarką.

To dowód, iż pisanie prac z zakresu prozopografii bynajmniej do przystępnych i prostych nie należy [...]. Nie mam jednak wątpliwości, iż przygotowany pokaźny tom poszerza naszą dotychczasową wiedzę w bardzo wielu zagadnieniach czy choćby ich wybranych aspektach, a w niektórych częściach nie jest pozbawiony znamion nowatorstwa.

Jestem także przekonany, że przybliża nas do opracowania zbiorowego portretu albo zbiorowych portretów ludzi nazywających siebie także nazywanych przez innych piłsudczykami. W tej kwestii cel nakreślony poprzez Redaktorów został osiągnięty [...].

Nie mam wątpliwości, że praca wejdzie do obiegu naukowego i zajmie ważne miejsce wśród publikacji poświęconych piłsudczykom, dziejom obozu pomajowego, prozopografii elit Drugiej Rzeczypospolitej oraz biografistyki.

Z recenzji prof. Dr. Hab. Mariusza Wołosa Powyższy opis pochodzi od wydawcy.