Fryderyk II 1194-1250 (Napoleon V)

Fryderyk II to opowieść o niezwykłym człowieku, którego władza i sfera wpływów obejmowała światy chrześcijaństwa i islamu. Ostatni z Hohenstaufów, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, król Sycylii i Jerozolimy, Fryderyk II był intensywnym i wszechstronnym władcą, człowiekiem o obszernej ambicji, za życia którego konflikt pomiędzy cesarzem a papieżem nabrał nowej intensywności. Trzykrotnie ekskomunikowany przez Kościół, był monarchą absolutnym, a jego władza, w obronie której toczył niemal nieustanną walkę, obejmowała znaczną część Niemiec i Włoch i Ziemię Świętą.

Fryderyk był trudnym człowiekiem o wyrobionych gustach i rozpustnym sposobie bycia, który miał istotnie rozległe zainteresowania intelektualne. Na jego sycylijskim dworze przyjmowano z otwartymi ramionami uczonych wszystkich wyznań ? chrześcijańskich, żydowskich, mahometańskich. W 1224 roku założył Uniwersytet Neapolitański i był patronem sztuk i nauk.

Życie tego aktywnego człowieka pozostało detalowo zbadane w znakomitej biografii Ernsta Kantorowicza, pełnej dramatycznych wydarzeń i pasjonujących detalów, napisanej w wspaniałym stylu i z wielką erudycją. Wydanie angielskie pozostało zrecenzowane w następujący sposób: ?Pierwszorzędna książka o niezwykłym człowieku. Narracja dochodzi do 700 stron, lecz kariera Fryderyka była tak dramatyczna i zaskakująca, iż opowieść nigdy nie traci swojej dramaturgii" ? The Spectator.

O AUTORZE



Ernst Kantorowicz był amerykańskim historykiem, który urodził się w Niemczech w 1895 roku. Uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Heidelberskim w 1921. Był członkiem wydziału historycznego Uniwersytetu Frankfurckiego i New College Uniwersytetu Oksfordzkiego, zanim przybył do Stanów Zjednoczonych w latach 30-tych XX wieku. W owym kraju nauczał na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i Uniwersytecie Kalifornijskim jako profesor historii średniowiecznej. Od 1951 roku był członkiem kadry naukowej Instytutu Badań zaawansowanych w Princeton. Szczególne zainteresowanie profesora Kantorowicza historią przeciętniewiecza znalazło szeroki wyraz w jego rewelacyjnej biografii Fryderyka II, wybitnym dziele, które zyskało najwyższe podziw krytyków po publikacji w Niemczech w 1927 roku i którego przekład na język angielski spotkał się z jednakowo ciepłym przyjęciem.