Normatywy wojskowej służby wewnętrznej (IPN)

Normatywy Wojskowej Służby Wewnętrznej (1957–1990) to edycja dokumentów wybranych i opracowanych poprzez Bartosza Kapuściaka z Oddziału IPN w Katowicach, przedstawiająca działalność WSW w szerszym spectrum od zaprezentowanego w poprzednim tomie linii „Normatywy aparatu represji” (tom 2), który poświęcony był działaniom operacyjnym i ewidencji kontrwywiadu wojskowego PRL (Instrukcje pracy kontrwywiadowczej Wojskowej Służby Wewnętrznej wraz z instrukcjami prowadzenia dokumentacji i ewidencji (1957–1990), oprac.

B. Kapuściak, Kraków 2010). W zbiorze zamieszczono rozkazy, zarządzenia i instrukcje, w porządku rzeczowo-chronologicznym, dotyczące działalności archiwum Szefostwa WSW, współpracy i kontroli Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (wywiadu wojskowego), przedsięwzięć specjalnych, prac ofensywnych, kontrolnych i rozliczeniowych, a także operacyjnych i ewidencyjnych przewidzianych na czas wojny.

Część źródłową poprzedzono wstępem, w którym scharakteryzowano poszczególne normatywy i wykorzystywane przez organa WSW metody. W załączonych tabelkach przedstawiono struktury wojskowego aparatu represji, zawierające między innymi numery kodowe jednostek wojskowych organów WSW.

Prezentowany tom źródeł wraz z komentarzami pokazuje, jak dużą rolę odgrywała Wojskowa Służba Wewnętrzna zarówno w strukturach sił zbrojnych PRL, jak też w skali całego kraju, obejmując swym zakresem, szczególnie w latach osiemdziesiątych XX w., także obszar działań Służby Bezpieczeństwa.

Autor zbioru podjął również próbę odpowiedzi na pytanie: na ile skuteczna była w wypadku WSW „ochrona” samego „ludowego” Wojska Polskiego?