Interpretatorzy prawa zakładają m.in., iż prawodawca konsekwentnie stosuje pojęcia na przestrzeni całego aktu prawnego (zakaz wykładni synonimicznej/homonimicznej) czy że nie wprowadza do tekstu żadnych zbędnych fragmentów (zakaz wykładni per non est).
Czy tego rodzaju założenia interpretatorów słusznie odzwierciedlają sposób pracy prawodawcy? I czy osoby obsługujące cykl legislacyjny uwzględniają w swojej pracy narzędzia, przy pomocy których prawo to następnie będzie odczytywane? by odnaleźć odpowiedź na to pytanie, autor przeprowadził analizę obowiązującego prawodawstwa i podjął badania o charakterze socjologicznoprawnym, z użyciem metod analizy tekstu, obserwacji uczestniczącej i wywiadów pogłębionych z legislatorami pracującymi w Biurze Legislacyjnym Kancelarii Sejmu RP.
Wyniki badań, a także płynące z nich wnioski zaprezentował w monografii "Korespondencja dyrektyw redagowania i interpretowania tekstu prawnego".