Historia dramaturgii (Wydawnictwo e-bookowo)

Prześledzenie dorobku kultury w jednej nawet dziedzinie jest zadaniem bardzo skomplikowanym. W historii dramaturgii realnym tylko wówczas, gdy tłumacze, a następnie krytycy i teoretycy – nieraz pracą kilku pokoleń – doprowadzą do takiego nagromadzenia danych i analiz, które pozwolą na zbudowanie syntezy. Próby takie były podejmowane oczywiście już wcześniej, jednak ich autorzy, dysponując zbyt szczupłym materiałem, wprowadzali dużo uproszczeń, często pomijając w swoich opracowaniach nad wyraz ważne fakty. Tak było i w przypadku dziejów dramatu. Śledząc rozwój wiedzy w tej jedynie dziedzinie, możemy zauważyć, jak żmudne były poszukiwania i jak nieraz z powodu braku informacji popełniano błędy. Wyraźnym przykładem może być tu kwestia wpływów teatru antycznej Grecji na teatr Indii, których poszukiwali i które próbowali udowodnić filologowie z przełomu XIX i XX wieku.

aktualnie w Polsce dostęp do utworów dramatycznych z całego świata, zarówno w językach oryginału, jak ich przekładów na język polski oraz opracowań teoretycznych dotyczących tych dzieł jest na tyle nieskomplikowany, że możemy pokusić się o dość obszerną syntezę, pogłębioną dzięki osiągnięciom światowej myśli z zakresu historii i teorii literatury, a także teatrologii.

Podejmując się prezentacji dramaturgii światowej, miałem świadomość, iż wyczerpanie tego tematu jest rzeczą niemożliwą. Zamiarem moim było, jednak, ukazanie głównych kierunków i tendencji rozwoju dramaturgii, ukazanie czynników, które je stymulowały, lub przeciwnie – przyczyniały się do regresu, oraz kierunków poszukiwań światopoglądowych i estetycznych. Chciałem zwrócić uwagę na ważniejsze etapy historii teatru i dramatu i na twórców, którzy istotnie przyczynili się do rozwoju tej sztuki.