Dzieciństwo rodziców. Jak nie tylko dorosnąć, lecz także dojrzeć

Dzieciństwo rodziców. Jak nie tylko dorosnąć, ale także dojrzeć

Rodzicielstwo niemal w każdym z nas uruchamia wspomnienia własnego dorastania. Nie zawsze jednak było ono takie, jakim chcielibyśmy je zapamiętać.

bezustannie natykam się na tę blokadę: nagle oczy podnoszą się ku mnie i spogląda na mnie nieugięte i poważne, jakby odpowiedzialne czteroletnie dziecko w zadbanym ciele czterdziestoletniego pana, który istotnie twierdzi: „Przecież miałem normalne dzieciństwo". „Normalne dzieciństwo" znamionuje się tym, iż rodzice nie słuchają tego, o co dzieci ich proszą, a dzieci robią wszystko, by dało się myśleć, że to normalne.

Doświadczając rodzicielstwa, mamy szansę na dotknięcie tego, czego nam – dzieciom własnych rodziców – brakowało i za czym do dziś tęsknimy. Autor nazywa to siedmioma prośbami, które dzieci kierują do swych rodziców. W tej podróży nie chodzi o poszukiwanie winnych, ale o uzdrawiającą przemianę. Pomoże ona dostrzec bolesne miejsca po to, żeby zmienić je w czułość, równocześnie dla nas samych, jak i naszych dzieci. Aby nie tylko dorosnąć, ale też dojrzeć.