Powrót do kwestii robotniczej (Oficyna Naukowa)

Klasa robotnicza w takiej postaci, jaka się ukształtowała w XIX wieku — jako „stały punkt odniesienia, centralny problem, zdolny długotrwale mobilizować umysły i serca" — przestała istnieć. Co pozostało z tej „klasy"? Na pierwszy rzut oka odosobnione, zatomizowane, szarpane podziałami jednostki, coraz bardziej poddane presji rozszerzania efektywności pracy, które sprawiają wrażenie, jakby zrezygnowały z podejmowania wspólnych działań.

Decydujące znaczenie dla przekonania o „znikaniu" robotników i pracy materialnej ma to, że w dyskursie zarówno publicznym, jak i naukowym najwięcej uwagi poświęca się pracy niematerialnej i etosowi klasy przeciętnej.

Monografia autorstwa Beaud i Pialoux jest efektem wieloletnich badań jakościowych i ilościowych, przeprowadzonych w fabryce Peugeota, i wyrasta z francuskiej tradycji badań socjologicznych i etnologicznych.

Fabryka, w której codziennie spotykają się menedżerowie i robotnicy, pozwoliła autorom zestawić, skonfrontować i pokazać rozdźwięk między dwoma odmiennymi etosami pracy – kierowników, odwołujących się do postępowości, mobilności i kreatywności,, a także robotników, którym warunki pracy nie proponują możliwości sięgania po świeże dobra kulturowe, takie jak samorealizacja czy bycie progresywnym.

Mimo iż diagnozy autorów odnoszą się do realiów Francji, większość identyfikowanych przez nich problemów i paradoksów ma niewątpliwie charakter uniwersalny.