W 1876 roku Henryk Sienkiewicz wraz z kilkorgiem przyjaciół wyjechał do Ameryki. Myśleli, iż w kraju dużych możliwości założą z sukcesem farmę i znajdą nowe miejsce do życia. Dzięki "Listom" pisanym do Gazety Polskiej, stajemy się świadkami podróży i poznawania nowego świata, inteligenckiej fascynacji uprawą ziemi, która ustąpić musiała przed nieprzystosowaniem do ciężkiej pracy fizycznej. Powrócili więc do prac wynikających z ich talentów i doświadczeń: Helena Modrzejewska zdobyła podziw jako aktorka, Sienkiewicz popularność jako człowiek słowa.
Niepodważalna umiejętność Sienkiewicza do kreowania poczytnych tekstów powoduje, iż korespondencja ta nie może być traktowana jako dosłowna relacja z podróży. W formie "listów z podróży" demonstruje się raczej proces felietonów. Autor wplata między anegdoty podróżnicze liczne uwagi o społeczeństwie, kulturze kraju. W latach '70 XIX wieku w Ameryce można było zaobserwować niemało zjawisk "starych" i "nowych". Starych, jak traperska ekspansja na terenach dziewiczych, wyniszczanie plemion miejscowych. Nowych: wykształcający się i kipiący drapieżny kapitalizm, przebudowa struktur społecznych, zanik klasowości europejskiej wśród imigrantów. Procesy te Sienkiewicz opisuje i ocenia, swym zwyczajem odnosząc się niejednokrotnie do sytuacji na ziemiach polskich.