Starając się wniknąć w fenomen Rosji, autorzy tomu zwracają uwagę na dwie kluczowe kategorie: pamięć historyczną i politykę historyczną. Zdaniem Kai Kaźmierskiej "pamięć musi być selektywna. (...) Dlatego równocześnie w wymiarze indywidualnym, jak i zbiorowym jedne treści wypierają inne. Niektóre zyskują trwałe miejsce w krajobrazie pamięci (zwłaszcza w kanonie dziedzictwa kulturowego danej grupy), inne pełnią funkcję elementów przemijających związanych ze specyfiką danego czasu". Teza o dynamicznym charakterze pamięci pozwala wyciągnąć wniosek,osiągalne jest celowe wpływanie na zarys treści pamięci zbiorowej poprzez różnorodne podmioty społeczne, w tym instytucje władzy. Wydaje się,widoczne jest bowiem nie to, jaka była historia, lecz to, jak przeszłość zostanie przyswojona i zapamiętana.