Książka jest pierwszą próbą uporządkowania estetyki Debory Vogel - międzywojennej pisarki i myślicielki piszącej w językach jidysz i polskim. Omówione zostały w niej nieznane lub zapoznane teoretyczne teksty pisarki, która podjęła w swojej twórczości próbę stworzenia języka analogicznego do innowacyjnego malarstwa (m.in. Teoria kubistyczno-konstruktywistycznej poezji chłodnej statyki i montażu literackiego). Książka posiada jeszcze najobszerniejszą dotychczas biografię pisarki opartą na nowych dokumentach, aneks z tłumaczeniami wybranych esejów i poezji Vogel oraz sporządzoną po raz pierwszy bibliografię jej twórczości.