Zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury krytycznej i ciągłością usług kluczowych państwa (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej)

sprawność infrastruktury krytycznej państwa i dostępność usług kluczowych warunkują poczucie bezpieczeństwa obywateli, zadowolenie społeczne, suwerenność państwa i produktywność działania podmiotów administracji publicznej.

Bezpieczeństwo infrastruktury krytycznej i przystępność usług kluczowych w Polsce zapewniane są przy pokaźnym wparciu administracji publicznej, m.in. W ramach procesów Planowania Cywilnego i Zarządzania Kryzysowego.

Warunkiem niezbędnym skuteczności podejmowanych działań jest produktywny mechanizm zamiany danych dotyczących zagrożeń, na które podatne są obiekty infrastruktury krytycznej zapewniające dostępność usług kluczowych dla społeczeństwa.

obecnie obserwuje się: – brak wspólnego sytemu pojęciowego umożliwiającego wydajną wymianę danych między podmiotami odpowiedzialnymi za ochronę infrastruktury krytycznej i przystępność usług kluczowych, – brak metodyki zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury krytycznej umożliwiającej określenie charakterystyki dowolnego obiektu infrastruktury krytycznej i podejmowanie działań likwidujących albo łagodzących skutki zdarzeń niekorzystnych, – brak metodyki modelowania dostępności usług kluczowych, – brak modelu umożliwiającego ocenę stopnia przygotowania organizacji do realizacji zadań narzuconych przepisami prawnymi, – różnorodność dokumentów, w których określa się wymogi w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej.

Autorzy, dostrzegając wymienione problemy i uwzględniając dotychczasowy dorobek publikacyjny w tym obszarze, przedstawiają w prezentowanej monografii wyniki prac badawczych prowadzonych w ramach przygotowania rozpraw habilitacyjnych, doktorskich i realizowanych projektów badawczo-rozwojowych, które składają się na nowy obraz metodycznego i pragmatycznego podejścia do zarządzania bezpieczeństwem infrastruktury krytycznej oraz modelowania ciągłości działania usług kluczowych.