Książka przybliża elity władzy na pruskim Górnym Śląsku (rejencji opolskiej) w okresie trwania Cesarstwa Niemieckiego (1871-1918): prezydentów rejencji opolskiej, landratów (starostów powiatowych), a także nadburmistrzów.
Autor opisuje praktykę wykonywania przez członków tej elity swych obowiązków służbowych, dokonuje socjohistorycznej analizy ilościowej i jakościowej grupy wyższych urzędników, pokazuje i ocenia wpływ administracji na unikalne dla Górnego Śląska procesy i zjawiska.
Autor weryfikuje w ramach pracy tezę zakładającą, iż rejencja opolska ze względu na to, iż była szczególnym w zarządzaniu terenem, wymagała pod pewnymi względami specjalnego doboru osób piastujących ważne stanowiska administracyjne.