Autotermiczna termofilna stabilizacja osadów ściekowych (Wydawnictwo Seidel-Przywecki)

Celem poznawczym niniejszego opracowania jest systematyzacja wiedzy dotyczącej cyklu autotermicznej termofilnej stabilizacji osadów ściekowych, którą zrealizowano przez przedstawienie informacji fundamentalnych, a także omówienie oryginalnych aspektów zastosowania procesu.

Celem utylitarnym podjętych badań i rezultatów przedstawionych w tej pracy jest rozpoznanie zakresu zmienności wybranych wskaźników zezwalających na określenie stopnia stabilizacji i higienizacji osadów ściekowych poddanych procesowi ATSO.

Ocenę przydatności analizowanych parametrów technologicznych w eksploatacji instalacji ATSO można uznać za pragmatyczny cel opracowania, który może posłużyć eksploatatorom do określenia realnych możliwości zmiany warunków pracy instalacji czy też opracowania strategii optymalizacji służącej zmniejszeniu potrzeby energii.

Osiągnięcie przedstawionych celów umożliwił przyjęty zakres pracy obejmujący informacje na temat istniejącego stanu wiedzy o procesie autotermicznej termofilnej stabilizacji, a także jego technologicznych rozwiązań.

Dokonano przeglądu wdrożonych na terenie kraju instalacji ATSO. Omówiono elementy wyposażania instalacji i przyjęte rozwiązania gospodarki osadowej. Przedstawiono także wyniki badań wykonywanych w tych obiektach i zaprezentowano ich analizę.

Dokonany przegląd i ocena wyników badań służyły uświadomieniu, iż zgodnie z założeniami stabilnego rozwoju, tworzone w omawianych oczyszczalniach ścieków osady ściekowe należy traktować jako źródło odzysku głównych składników pokarmowych roślin a nie jako odpad.