Anomeizm (arianizm, neoarianizm, eunomianizm) na zachodzie imperium rzymskiego od zaistnienia do iv w. po chr. problem teologiczny i filozoficzny (Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy)

Książka podejmuje niezmiernie znaczny i subtelny problem wczesnego chrześcijaństwa, który, jak zaznacza autor we wstępie, był „decydujący o sensie istnienia nowego wyznania", mianowicie kwestię boskości Jezusa Chrystusa.

Śledzi zjawisko anomeizmu, którego przejawy dostrzega już w teologii przednicejskiej, a które zyskało wyraz w dużych heterodoksyjnych nurtach IV wieku, jakimi były arianizm, neoarianizm i eunomianizm.

Należy zgodzić się z Autorem, iż anomeizm i dyskusje z nim związane stanowiły problem równocześnie teologiczny, jak także filozoficzny, a niekiedy choćby filologiczny. Ważnym walorem pracy jest jej charakter źródłowy.

Wykorzystuje także obszerną literaturę przedmiotu, o czym świadczą duże przypisy i obfita bibliografia,głównie odniesienia w tekście do dyskusji czy opracowań istniejących w literaturze naukowej, także w tej najnowszej.