Publikacja jest próbą przedstawienia starań, jakie podejmowała Francja w celu osadzenia na tronie swego kandydata. Pokazuje także reakcje szlachty i magnaterii polskiej na te zabiegi. Zagadnienie przedstawione zostało w sposób chronologiczno-problemowy.
W rozdziale I zarysowano zamiary Ludwika XIV względem Rzeczypospolitej,, a także nieprzystępne położenie Francji dążącej do odbudowania swoich wpływów w Polsce. Uwagę poświęcono również działalności ambasadora francuskiego Melchiora de Polignac u boku Marii Kazimiery.
W rozdziale II nakreślono wydarzenia, jakie nastąpiły bezpośrednio po śmierci Jana III Sobieskiego, w tym kontekst historyczny, w którym powstał pomysł osadzenia na polskim tronie księcia francuskiego Ludwika de Conti.
Przedstawiono także postawę sejmików wobec bezkrólewia i wobec kandydatów do tronu. Rozdział III przedstawia sylwetkę Franciszka Ludwika de Conti i przyczyny, dla których Ludwik XIV wskazał go jako kandydata do tronu.
Pokazano w nim także złożoność walki wyborczej. W rozdziale IV przybliżona została rozdwojona elekcja i rozpad stronnictwa francuskiego. Praca jest odpowiedzią na pytanie, jak doszło do porażki Francji w staraniach o tron, skoro przeznaczono na elekcję tak obszerne środki.
Ujawnia także, w jakim stopniu Polignac był sprawcą wielu wydarzeń na polskiej scenie politycznej, a w jakim jedynie marionetką w rękach innych zaangażowanych w działalność w okresie bezkrólewia w Polsce.