Opowieści nowoczesne (Uniwersytet Śląski)

z reguły, książka podejmuje problem wzajemnych relacji pomiędzy dziewiętnastowieczną innowacyjnością, pojmowaną jako aktywna i wieloaspektowa formacja kulturowo-społeczno-ekonomiczna a literaturą polskiego pozytywizmu i modernizmu.

W książce podjętych zostaje także szereg analiz i interpretacji mniej albo bardziej kanonicznych tekstów literackich reprezentatywnych dla wspomnianych epok. Przeważnie są to niedługie formy prozatorskie, czasem jednak pojawiają się również powieści.

Książka przynosi lektury tekstów Orzeszkowej, Prusa, Konopnickiej, Reymonta, Berenta i innych. W sensie teoretycznym, książka porusza się wokół takich konstrukcji, jak semanaliza Rolanda Barthes’a, dekonstrukcja, czy biopolityka definiowana wedle lekcji Michela Foucault i Giorgio Agambena.

Publikacja adresowana jest w pierwszej kolejności do badaczy literatury i kultury dziewiętnastego wieku, jednak nie tylko, ponieważ ambicją jej jest także chęć kolejnego (ponownego) zdefiniowania polskości, takiej polskości, której ślady i reperkusje obserwować możemy do dziś.