Książka składa się z jedenastu studiów poświęconych podróżopisarstwu Ignacego Domeyki, znanego z reguły za sprawą jego związków z Mickiewiczem. Ze względu na specyfikę biografii i dorobku bohatera tej monograficznej całości praca ma charakter interdyscyplinarny.
Domeyko był bowiem autorem pamiętników i listów z podroży, ale także mineralogiem, geologiem, a także kształconym w paryskiej École des Mines – inżynierem górnictwa. Jego teksty skłaniają więc do stawiania pytań pozwalających przekraczać granice oddzielonych od siebie dyscyplin, wymagając od interpretatora umiejętności balansowania pomiędzy zróżnicowanymi dziedzinami wiedzy.
dzięki temu adres czytelniczy książki jest dość obfity: może ona zainteresować równocześnie literaturoznawcę, jak i historyka nauki, kartografa, historyka górnictwa, badacza kultury Mapuczów, ale także wszystkich pasjonatów – zafascynowanych dziejami niezwykłych Polaków za oceanem.
Książka przynosi bowiem rozpoznania związane ze sferą badań literackich (kształt genologiczny, projektowany odbiorca, rama kompozycyjna, język i stylistyczne konwencje), ale także takie, które determinuje charakter badanego tekstu (pytania o stosunek do chilijskich Indian, wiedzę geograficzną, zainteresowania górniczą mitologią, kompetencje kartograficzne).
Celem monografii jest ukazanie wpisanej w biografię i twórczość Domeyki nieodgadnionej sprzeczności, dla której figurą staje się wielokrotnie powracający w książce obraz latającej ryby. W trakcie XXI Wrocławskich Targów Książki Naukowej publikacja otrzymała nagrodę w konkursie "Na najtrafniejszą szatę edytorską książki naukowej".
Szatę graficzną książki (okładkę i strony tytułowe i działowe) zaprojektowała Anna Krasnodębska-Okręglicka.