Książka jest próbą nowego spojrzenia na poezję polską uwikłaną w doświadczenia wojenne. Część I Wysłowić wojnę koncentruje się na problemach artykulacji wojennej traumy, z którymi mierzyli się poeci stwarzający we wnętrzu wojennego tygla. Część II Udźwignąć wojnę rekonstruuje sposoby radzenia sobie z wojennym okaleczeniem poetów ocalałych. Wśród omówionych autorów znajdują się pisarze pierwszorzędni, jak Borowski, Gajcy, Przyboś, Iwaniuk, ale także poeci słabiej obecni w refleksji literaturoznawczej i nadal rozpoznani jedynie częściowo, tacy jak Stroiński, Borsukiewicz, Świrszczyńska czy Wojtyła.