Na obrzeżach arcydzieł (Uniwersytet Śląski)

Zbiór historycznoliterackich rozpraw dotyczy przeobrażeń wysokogatunkowych, stylistycznych i tematycznych, które dokonywały się w tekstach prozatorskich w XX wieku. Formy literackie pochodzące z marginesów i peryferii utworów klasyki okazywały się najszczególniej ekspansywne w trakcie tegoż stulecia.

Zachodzące procesy ukazane pozostały na przykładzie historii ewolucji z reguły takich odmian wysokojakościowych, jak tzw. Powieść zeszytowa, a także realistyczny obrazek prozą. Zawarte w książce rozprawy dotyczą tekstów usytuowanych w kontekście kodów i kanonów literatury polskiej i powszechnej, a zarazem nastawionych na przezwyciężenie tradycji i wychylonych ku literaturze modnej.

W ten sposób przedstawione są procesy krzyżowania się głównych koniunktur stylistycznych: gatunków literatury wysokoartystycznej i awangardowej z kulturą masową. Omawiane utwory, mniej lub bardziej klasycznie „literackie", lokują się z reguły na obrzeżach i marginesach kanonicznych arcydzieł.

Reprezentują różne przejawy zerwania ze stereotypami tzw. Literatury spektakularnej oraz sposoby przekraczania jej konwencjonalnych granic. Recenzja książki ukazała się w czasopiśmie „Forum Akademickie" nr 6/2010.

(dostępna pod adresem: www.forumakademickie.pl)