Idea ewangelizacji nie jest pojęciem nowym. Znamienne słowa świętego Jana Pawła II „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!” wskazują na fakt, że polski papież żył ideą nowej ewangelizacji w formie licznych pielgrzymek duszpasterskich do wszelkich zakątków świata, żeby w ten sposób wzmocnić lud Kościoła i lepiej przygotować Kościół do jego misji. Nadał także nową głębię rozumieniu przez Kościół swojej misyjnej tożsamości.
Współczesnemu człowiekowi trzeba proponować Ewangelię. Kościół zaś musi dawać świadectwo, nieraz jako kontrkultura, przypominać prawdy o Bogu i ludzkości, stworzeniu i odkupieniu, o ludzkim szczęściu i prawym życiu, którego uczy Ewangelia. Głoszenie Ewangelii i dawanie świadectwa nie jest obowiązkiem znikomej grupy pań i panów zwanych „misjonarkami” i „misjonarzami”, posłanych do obcych krajów, ale każdego katolika, który został poprzez chrzest włączony w powołanie misyjne.
Określenie „katolicyzm ewangeliczny” oznacza rodzaj katolicyzmu, który rodzi się poprzez działanie Ducha Świętego, rozpoczynającego głęboką reformę katolicyzmu, która ma odpowiedzieć na wyzwania stawiane życiu chrześcijańskiemu poddawanemu prądom zmian przeobrażających kulturę światową od dziewiętnastego wieku.