Autorka książki przedmiotem swoich dociekań uczyniła problem wysokogatunkowości poradnika. Wykorzystując ustalenia genologii lingwistycznej, oglądowi poddała na ogół współczesne poradniki książkowe (rodzime i tłumaczone) oraz – pośrednio – rady związane z codzienną praktyką językową, (po)rady prasowe, kalendarzowe itp.
Podstawowa metoda badań polegała na zbudowaniu modelu gatunku i porównywaniu go z mocnymi tekstami. W efekcie udało się oddzielić części (proto)charakterystyczne, decydujące o identyfikacji wysokogatunkowej danej aktualizacji, od części zmiennych, warunkowanych kontekstowo.
Na dobór tak niebanalnego poznawczo tematu rozprawy wpłynęły: po pierwsze, przeświadczenie o niebagatelnym znaczeniu poradnictwa; po drugie, niepewny status dyskursywny poradnika – istotnie ekspansywnej, polimorficznej i transgresyjnej formy wypowiedzi, która nie doczekała się dotąd monograficznego opracowania językoznawczego.
Wyniki pomieszczonych w pracy analiz mogą zatem zainteresować tych wszystkich, których zajmuje wysokojakościowa interpretacja tekstów użytkowych, jak w dodatku zagadnienia związane z czynnościami radzenia i doradzania.