Franciszkanie należą do tych zakonów, które przez całe stulecia w sposób najszczególniej widoczny oddziaływały na postawy religijne społeczeństw średniowiecznej Europy Środkowej i Polski. Pomimo tego w polskiej historiografii zainteresowanie ich przeszłością jest stosunkowo małe. Pragnąc wypełnić tę lukę, w niniejszej książce przedstawiono dzieje zakonu Braci Mniejszych na ziemiach polskich pozostających pod panowaniem Piastów i Jagiellonów do początku XVI wieku. Ukazuje ona zasób źródłowy do ich poznania, podstawy organizacyjno-prawne zakonu, a także burzliwe dzieje wewnętrzne prowincji czesko- polskiej franciszkanów. Składały się na nie nieszablonowe wręcz okresy ekspansji, przeplatane licznymi konfliktami narodowościowymi, a zakończone rozluźnieniem dyscypliny zakonnej (czego tragicznym akordem było zamordowanie prowincjała). Ramy chronologiczne tej pracy generuje pojawienie się pierwszych konwentów minoryckich na terenach Czech i Polski w latach trzydziestych XIII wieku, a także podział wspólnej prowincji w 1517 roku. W dalszej części Czytelnik wynajdzie historię poszczególnych klasztorów w ramach kustodii krakowskiej, gnieźnieńskiej (kujawskiej), opolskiej, wrocławskiej i złotoryjskiej. Sporo miejsca poświęcono także działalności misyjnej polskich Braci Mniejszych na Litwie, Rusi i w Mołdawii.