W postępowych rozwiązaniach konstrukcyjnych zawieszeń zależnych samochodów ciężarowych użytkowane są zróżnicowane komponenty rozciągliwe. Faktycznie to przyszły nabywca pojazdu decyduje o tym, który wariant elementu sprężystego zostanie zamontowany.
Do najpopularniejszych należą metalowe, czyli resory wielopiórowe albo paraboliczne i resory pneumatyczne. Swoją popularność resory wielopiórowe zawdzięczają nietrudnej technologii produkcji, a także bardzo prostej obsłudze w trakcie eksploatacji.
Inaczej ukazuje się proces techniczny wytwarzania resorów parabolicznych, który jest bardziej złożony od procesu wytwarzania resorów wielopiórowych. W użytkowanych praktykach projektowych metalowych resorów wielopiórowych wykorzystuje się elementarną teorię zginania prętów prostych o zmiennym przekroju.
Obliczenia prowadzone są na modelach uproszczonych, które nie uwzględniają np. Krzywizny resoru i jego poszczególnych piór, mechanizmu współpracy piór składowych w resorze wielopiórowym oraz wpływu cech konstrukcyjnych zawieszenia itp.
Powyższe uproszczenia mają istotny wpływ na wyniki obliczeń i często prowadzą do zasadniczych różnic pomiędzy resorem obliczeniowym a wykonanym. Powstałe różnice uwidaczniają się w przebiegach charakterystyk sprężystych i rozkładów naprężeń.
W monografii zaproponowano nowe podejście do projektowania resorów polegające na uogólnieniu istniejących metod obliczeniowych i uzupełnieniu zagadnień projektowania o świeże aspekty związane z użyciem metody komponentów skończonych do analizy zawieszeń zależnych samochodów ciężarowych.