Ksiądz marek jandołowicz, cudotwórca i prorok konfederacji barskiej. szkic historyczny (Armoryka)

Pochodził z lwowskiej rodziny mieszczańskiej. W 1734 wstąpił do zakonu karmelitów trzewiczkowych. W 1744 przyjął święcenia kapłańskie. Wzrastał duchowo w klasztorze w Berdyczowie i został kaznodzieją. Unikatowe zdolności kaznodziejskie, umiejętność leczenia i sposób obcowania z wiernymi sprawiły, iż na Podolu zaczął być uważany za cudotwórcę i świętego. Wieścił m.in. Rychły upadek Stanisława Augusta. W 1759 został superiorem klasztoru karmelitów w Barze. Wraz z Józefem Pułaskim przygotowywał Konfederację barską, stając się jej przywódcą duchowym. Założył w Barze Zakon Rycerski Kawalerów Krzyża Świętego, którego głównym celem była obrona wiary katolickiej. 19 czerwca 1768 z krzyżem w ręku wystąpił przeciwko natarciu rosyjskiemu na Bar, podnosząc tym samym morale miasta. Po upadku twierdzy został pobity przez kozaków i odesłany jako wyjątkowo niebezpieczny do więzienia w Kijowie, gdzie spędził sześć lat. Według tradycji jest autorem „Wieszczby dla Polski” albo „Proroctwa ks. Marka” (Profecja ks. Marka), napisanej w 1763 lub 1767. W tym mesjanistycznym wierszu przepowiedziane są klęski dla Polski, z których odrodzi się ona, jak Feniks z popiołów, żeby stać się ozdobą Europy. Jego postać stała się natchnieniem dla literatury romantycznej. (Za Wikipedią).