Ginczanka nie upilnuje mnie nikt, AZ#FF27BADFEB/DL-ebwm/mobi (Marginesy)

Długo wyczekiwana biografia Zuzanny Ginczanki. To pierwsza tak obszerna opowieść o życiu wybitnej poetki. W Warszawie już za życia była legendą kawiarnianej cyganerii drugiej połowy lat trzydziestych. Przyjaźniła się z Tuwimem i Gombrowiczem, polemizowała z Karpińskim i Słonimskim.

W czasie wojny uciekła do Lwowa, a stamtąd do Krakowa. W 1944 roku została zatrzymana i rozstrzelana kilka miesięcy później w Płaszowie. Od lat dziewięćdziesiątych poezja Ginczanki i sama Ginczanka budziła coraz pokaźniejsze zainteresowanie.

Izolda Kiec zbiera i weryfikuje dotychczasowe dane na temat poetki, a także uzupełnia je o niepublikowane wcześniej relacje jej znajomych oraz fakty zebrane w trakcie poszukiwań w archiwach. Nie dąży do rozstrzygania sprzecznych relacji tam, gdzie jest to niemożliwe, ani do stworzenia jednoznacznego obrazu Ginczanki.

Odpowiedzi na pytania o osobowość i o tajemnice Ginczanki biografistka szuka także w jej wierszach, w szczątkowo zachowanej korespondencji i w fotografiach, kryjących być może więcej niż błyskotliwy uśmiech.

Biografia pokazuje konteksty czasu i miejsc, w których żyła Ginczanka. Wzbogacona jest w materiały ilustracyjne: zdjęcia oddające realia epoki, dokumenty dotyczące samej poetki i bliskich jej osób, a także unikatowe, nieznane dotąd portrety Ginczanki.

Izolda Kiec – literaturoznawczyni, teatrolożka i kulturoznawczyni. Zajmuje się literaturą (przeważnie poezją) i teatrem (popularnym i emigracyjnym) XX wieku i badaniem form modnych (z zasady kabaretem, piosenką i musicalem), a także metodologią badań kultury modnej.

Inspiruje ją krytyka feministyczna, gender studies i szkoła nowej krytyki, zwłaszcza metoda tzw. Bliskiego czytania. W 2014 roku założyła Fundację Instytut Kultury lubianej, której jest prezeską i w ramach której współtworzy m.in.

projekt Archiwum Kultury lubianej, jest redaktorką naczelną rocznika „Studia z Kultury modnej" i redaguje linię wydawniczą Wielkopolskie Mikrohistorie. Autorka opracowania wierszy Zuzanny Ginczanki „Poezje skatalogowane (1931–1944)" (Marginesy 2019).