Strefy zakazu lotów w interwencji humanitarnej (Silva Rerum)

Ze wstępu: Strefy zakazu lotów stają się częstym narzędziem w rękach politycznych decydentów do rozwiązania sytuacji kryzysowej. Główne powody przemawiające za takim rozwiązaniem to w głównej mierze możliwość prowadzenia działań bez konieczności angażowania sił lądowych (a takie decyzje niejednokrotnie uznawane są za niepopularne) i potencjalnie mniejsze koszty operacji, co też stanowi znaczne kryterium zaangażowania. Doświadczenia trzech ostatnich dekad pokazują, iż strefy zakazu funkcjonują jako "złoty środek" potencjalnego, militarnego zaangażowania się wspólnoty międzynarodowej w działania, których celem jest ograniczenie albo całkowita eliminacja przedsięwzięć podejmowanych przez autorytarne rządy przeciwko własnym obywatelom lub innym stronom, związanych z łamaniem zasad humanitaryzmu. Są one także narzędziem odstraszania, które użyte we właściwy sposób może przynieść stanowcze korzyści dla podmiotu interweniującego. Są one także instrumentem niedużo intruzywnym w porównaniu z koniecznością użycia sił na pełną skalę. Otwartym pozostaje odpowiedź na pytanie, czy spełniają one pokładane w nich nadzieje jako instrument powstrzymywania albo zapobiegania naruszeniom praw człowieka.