Stwardnienie rozsiane, AZ#2EC733F6EB/DL-ebwm/mobi (PZWL)

Choroby mózgu to seria skierowana do lekarzy specjalistów? neurologów, psychiatrów i osób specjalizujących się w tych dziedzinach medycyny. Publikacje niewątpliwie zainteresują w dodatku neuropsychologów i lekarzy medycyny rodzinnej.

W skład linii wchodzą następujące tytuły: „Choroba Parkinsona. Od mechanizmów do leczenia", „Stwardnienie rozsiane. Od chemokin do przeciwciał monoklonalnych", „Udar mózgu. Kompendium dla praktyka", „Schizofrenia.

Próba dekonstrukcji", „Dystonie. Od diagnozy do leczenia", „O depresji dziś", „Choroba Alzheimera 1906- 2021". Obecnie są to choroby cenione za kluczowe przez Europejską Radę Mózgu (European Brain Council).

Opiekę merytoryczną nad kolekcją objęli cenieni nauczyciele, zasłużeni i doświadczeni specjaliści w swoich dziedzinach. Prof. Maria Barcikowska (neurolog) i prof. Tadeusz Parnowski (psychiatra) zaprosili do współpracy autorów atrakcyjnych, nietuzinkowych, pełnych energii i zapału.

Każdy tom prezentuje najnowszą wiedzę kliniczną z neuropsychiatrii, interesujące przypadki kliniczne (typowe i nietypowe), funkcjonalne rekomendacje, kierunki rozwoju, czasem kontrowersje, osobiste refleksje i komentarze autorów, a także aspekty społeczne choroby.

*** „Stwardnienie rozsiane. Od chemokin do przeciwciał monoklonalnych" pod redakcją dr. Roberta Bonka to podsumowanie najnowszej wiedzy dotyczącej MS (ang. Multiple sclerosis), powszechnie znanej jako SM (łac.

sclerosis multiplex). Ostatnie dwadzieścia lat w neurologii to dynamiczny rozwój metod diagnostycznych, badań nad chorobą i terapii chorób neuroimmunologicznych. Diagnostyka i leczenie stwardnienia rozsianego wciąż pozostaje jednak wyzwaniem.

Od 2001 r. Kryteria rozpoznania modyfikowano już trzykrotnie, a oprócz standardowych metod obrazowania pojawiają się świeże techniki, zezwalające np. Na ocenę wolumetrii mózgu. Coraz obszerniejsze znaczenie ma badanie spektralnej optycznej koherencyjnej tomografii siatkówki.

Szuka się specyficznych biomarkerów, jak np. Neurofilamenty. Oprócz leków hamujących rozwój choroby w ostatnich latach pojawiła się możliwość terapii rekonstytucyjnej układ immunologiczny. Liczne badania dotyczące immunopatogenezy i prace nad kolejnymi „cząstkami" w terapii, zainteresowanie zaburzeniami funkcji poznawczych i oceną jakości życia chorych powoduje, że w najbliższych latach możemy się spodziewać nie tylko nowych informacji dotyczących istoty MS, lecz może także kolejnego przełomu w leczeniu.

Każdy kolejny rok przynosi postęp w leczeniu chorych. Namawiamy do lektury!