"Przyznanie określonych świadczeń pracownikom i zleceniobiorcom sprawia co do zasady powstanie przychodu po stronie zatrudnionych. Pod pewnymi warunkami, zarówno ściśle wyodrębnionymi w przepisach, jak i wynikającymi z praktyk urzędowych, taki przychód może być zwolniony z podatku i składek.
Skorzystanie ze zwolnień podatkowych i w zakresie składek ZUS nie za każdym razem jest możliwe w sytuacji tych samych świadczeń. Na dodatek najróżniejsze mogą być kryteria wykorzystania danego zwolnienia. Za przychód pracownika mogą być uznane te świadczenia, które zostały spełnione: • za jego zgodą (pracownik skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), • w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy), i przyniosły mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który pracownik musiałby ponieść i gdy korzyść ta jest wymierna i przypisana jednostkowemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Jeżeli świadczenie nie spełnia powyższych przesłanek, wówczas nie uznaje się go za przychód, co żeby oznaczało, że nie podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu. Warto jednak pamiętać, iż nie wszystkie warianty przychodów są wyłączone z podstawy rozmiaru składek ZUS.
Pomimo że świadczenia mają charakter zbliżony do świadczeń zwolnionych z podatku, stanowcza ich część została uregulowana odmiennie, niżeli określają to przepisy podatkowe. "