O istocie łaski bożej (Ks. Dr. Maciej Józef Scheeben, O. Euzebiusz Nieremberg Sj)

Łaska jest najważniejszym darem, jakiego św. Paweł życzy wiernym na początku i na końcu swoich listów: ˝Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i pana Jezusa Chrystusa˝. Dlatego nie wahamy się twierdzić, iż łaska jest najważniejszym i jedynym dobrem, bo ona wszystkie dobra w sobie łączy, stanowiące przedmiot ewangelii, tej nowiny wesołej, na ziemię przyniesionej przez Syna Bożego. Poprzez łaskę stajemy się prawdziwymi dziećmi Boga i dostajemy prawo do posiadania dóbr najwyższych, jakich tylko Bóg stworzeniom może udzielić; przez łaskę otrzymujemy prawo do posiadania Boga samego, który pragnie, by był dziedzictwem synów swoich z całym bogactwem wspaniałości i szczęśliwości swej, według słów św. Piotra: ˝ przez którego największe i kosztowne obietnice nam darował, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiego przyrodzenia ˝ (II Piotr. I, 4). Obietnice te są ˝największe˝, albowiem przewyższają one nieskończenie wszystkie rzeczy wykonane, świetne i korzystne – są ˝kosztowne˝, albowiem zawierają wszystko najlepsze, co Bóg nam dać może we wszechmocy swojej – owszem są nieskończenie kosztowne, ponieważ nabyte są ceną krwi Jednorodzonego Syna Bożego. W jakim celu nabyte zostały, podaje książę Apostołów mówiąc: ˝Abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiego przyrodzenia˝. Łaska zaś, im pokaźniejszą jest tajemnicą, im mniej przystępną dla wzroku naturalnego, im trudniejszą do pojęcia i wysłowienia, tym droższą nam musi się wydać jej wartość, tym obszerniejszą jej wspaniałość, tym obfitszym jej zasobność.