W pracy przedstawiono analizę możliwości redukcji skutków wypadków drogowych wśród małych dzieci przewożonych samochodami osobowymi w specjalnych urządzeniach przytrzymujących – „fotelikach bezpieczeństwa dla dziecka".
Na wstępie dokonano przeglądu statystyk wypadków samochodowych z udziałem dzieci, a także stanu wiedzy na temat używanych środków biernej ochrony niewielkich pasażerów. Następnie opisano przyjętą miarę ryzyka obrażeń dziecka, bazującą na wybranych biomechanicznych kryteriach urazu głowy i szyi, i zaprezentowano koncepcję badań teoretycznych przy pomocy 4 komputerowych modeli symulacyjnych (pakiet MADYMO) układu dziecko-fotelik, różniących się sposobem mocowania fotelika.
Rozważono nieelastyczne połączenie fotelika z pojazdem (odpowiednik systemu ISOFIX) oraz połączenia umożliwiające kontrolowany ruch obrotowy i/albo innowacyjny fotelika. Zasadnicza część pracy gromadzi opis i wyniki badań cechycznych 4 modeli układu dziecko-fotelik, w warunkach symulowanego czołowego zderzenia samochodu ze niesprężystą przeszkodą, z szybkością około 50 km/h.
Uzyskane rezultaty badań symulacyjnych uwzględniono przy konstrukcji doświadczalnego modelu fotelika. Następnie przedstawiono koncepcję i zakres badań eksperymentalnych produkowanych na specjalnym stanowisku do testów zderzeniowych sled-test.
Opisano modele doświadczalne manekina Q3 i fotelika oraz porównano wyniki sygnałów pochodzących z czujników manekina dla przypadków fotelika mocowanego niesprężyście i obrotowo. W dodatku zamieszczono wyniki walidacji obu modeli symulacyjnych, będących reprezentantami modeli doświadczalnych.
Podsumowanie pracy mieści ważniejsze wnioski, a także perspektywy dalszych badań.