Czy edukacja – jej istota, cele, cykl – wymaga dzisiaj redefinicji? Czy jesteśmy świadkami kolejnych etapów ewolucji, czy również można mówić o bardziej gwałtownych zmianach rewolucyjnych? Czy, myśląc o edukacji, trzeba pójść za głosami, iż system wymaga zrównania z ziemią i wybudowania wszelkiego na nowo, albo za tymi, że trzeba trwać przy tradycyjnym modelu, bo tylko on jest naprawdę wartościowy?
Publikacja Moniki Frani nie stanowi zbioru kompletnych odpowiedzi na powyżej sformułowane pytania. Jest ona raczej konsekwencją zatrzymania się w dzisiejszym, szybko pędzącym świecie i próbą spojrzenia na trendy i zjawiska dotyczące edukacji i szeroko rozumianych mediów i technice w połowie drugiej dekady XXI wieku. Dynamika zjawisk w opisywanym obszarze jest tak szeroka, że eksploracje w tej problematyce są potrzebne cały czas.
Książka ma charakter naukowo-badawczy. Jest oparte na wynikach kilkuletnich badań i analiz, jednak można w niej znaleźć też fragmenty o charakterze bardziej popularnonaukowym. Została przygotowana z myślą zarówno o teoretykach, jak i praktykach edukacji. Publikacja inicjuje się od rozważań na temat zachodzących zmian, ich potrzebie i przesłankach do nich prowadzących, a dotyczących instytucji szkoły, współczesnego edukatora i nowoczesnej edukacji. Odnoszą się one na ogół do wybranego obszaru, który takie metamorfozy może wywoływać, a mianowicie mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnych.
Choć dużo treści w niniejszej książce dotyczy mediów, samo pojęcie jest szczególnie duże, a czasem niejednoznaczne. Media są teraz wciąż definiowane na nowo w odniesieniu do płynnych kontekstów. Współcześnie żyjąca jednostka funkcjonuje w świecie nowych mediów. Jako osoba ucząca się może korzystać z wielu narzędzi, które pojawiły się w ostatnich latach, takich jak: blogi, edublogi, webinaria, masowe otwarte kursy online (MOOC), filmy instruktażowe i tutoriale internetowe, gadżety wearable technology, drony, drukarki 3D itd. Rzeczywistość edukacyjna może być wzbogacona tą wirtualną (VR) i powiększoną (AR), które mogą współgrać w narracji transmedialnej.
Coraz częściej opisuje się i stosuje w praktyce ideę Bring Your Own Device, edurozrywkę i grywalizację oraz social media w uczeniu się kolaboracyjnym i przenośnym. Futurystycznym pomysłem przestaje być chociażby nauczanie z udziałem robotów. Poszukując nowych ścieżek dla innowacyjnej edukacji, coraz bardziej widoczna staje się potrzeba znalezienia nowych metod prowadzenia lekcji, edukacji formalnej i nieformalnej. E learning, m-learning czy blended learning to tylko niektóre propozycje. W kontekście wyrównywania szans edukacyjnych stanowczą rolę może odegrać otwarte i wolne kształcenie. Narzędzia techniczne i media wpierają i...