"Płatnicy zasiłków (np. Pracodawcy albo zleceniodawcy) mają obowiązek ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych i ich wysokości. Świadczeniem chorobowym są wynagrodzenie chorobowe i zasiłki z ubezpieczenia chorobowego, tj.
chorobowy, macierzyński, opiekuńczy i zasiłek wyrównawczy i świadczenie rehabilitacyjne. W praktyce płatnicy zasiłków posiadają jednak mnóstwo problemów z ustalaniem podstawy zasiłkowej. Na wysokość tej podstawy mają wpływ regularnie wypłacane elementy wynagrodzenia (np.
wynagrodzenie znaczące), jak ponadto elementy dopełniające (premie, nagrody). Posiadają one znaczenie dla naliczania zasiłków, jeżeli stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe i nie przysługują za okres trwania absencji chorobowych.
W publikacji przedstawiono zasady korzystnego ustalania podstawy rozmiaru zasiłku (m.in. Zasady wliczania do niej części stałych i zmiennych wynagrodzenia) – równocześnie dla pracowników, jak i zleceniobiorców.
Jest to wyjątkowo ważne, gdyż błędne ustalenie podstawy zasiłkowej ma dalsze konsekwencje. W przypadku jej zaniżenia płatnik zasiłków jest narażony na dopłatę ubezpieczonemu świadczenia chorobowego wraz z odsetkami.
Publikacja ma formę pytań i odpowiedzi, w których udzielono wyczerpujących wyjaśnień na temat solidnych problemów. Dotyczą one: ■ ustalania podstawy rozmiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego dla pracowników i osób niebędących pracownikami (np.
menedżerów, zleceniobiorców), ■ dodatkowych elementów wynagrodzenia w podstawie zasiłkowej (np. Nagród rocznych, premii), ■ przeliczania podstawy rozmiaru zasiłków. Najtrudniejsze zagadnienia zostały przedstawione na 59 użytecznych przykładach.
To przystępne opracowanie pomoże w pracy specjalistom z zakresu kadr i płac, kadrowym i księgowym. Skierowane jest w dodatku do pracodawców, a także biur rachunkowych, które prowadzą obsługę w tym zakresie. "