Filmowe pejzaże europy Uniwersytet śląski (Uniwersytet Śląski)

Książka Filmowe pejzaże Europy jest przeglądem współczesnego kina europejskiego z perspektywy standardowego ujęcia krajobrazu. W jaki sposób europejscy twórcy wykorzystują pejzaż? Czy jest dla nich znaczący i determinuje dobór adekwatnych środków, sposoby filmowania? Na pytania te odpowiadają autorzy dziesięciu esejów.

Każdy z artykułów poddaje pod refleksję zestaw filmów, w których krajobraz odgrywa znaczną rolę. Czasem rozumiany jest on w sposób metaforyczny, jako komponent autorskiej narracji (artykuły Ilony Copik o postindustrialnym pejzażu kreującym kwestie społeczne, a także Wojciecha Sitka o filmach „złamanej Brytanii").

Innym razem przedmiotem namysłu jest krajobraz miejski, ujmowany w rozmiarze symbolicznym (artykuł Andrzeja Gwoździa, demonstrujący, w jaki sposób mur berliński [nie] istniał w kinie, a także esej Przemysława Pieniążka poddający interpretacji infernalny pejzaż filmów Dario Argento).

Kompleksowe ujęcie krajobrazu filmowego można odnaleźć w interpretacji kina hiszpańskiego, w którym Joanna Aleksandrowicz zestawia ze sobą pejzaże baskijskie, a także andaluzyjskie. Propozycja Karoliny Kostyry wpisuje się w peregrynację pejzaży natury, będących nieodłącznym elementem filmów coming of age w kinie światowym.

Zupełnie inaczej funkcjonują wiejskie romantyczne pejzaże w twórczości Jana Jakuba Kolskiego, stanowiące przedmiot zainteresowania Jakuba Zajdla, który filmowe przywiązanie do nich odnajduje w życiorysie reżysera.

Wreszcie Magdalena Kempna-Pieniążek oraz Natalia Gruenpeter zajęły się autorskimi interpretacjami pejzażu w kinie Bruno Dumonta i Lucile Hadžihalilović.