Książka poświęcona jest zagadnieniu świadomości językowej nauczyciela, w ujęciu organicznym. W trakcie gdy pierwsze z pojęć jest dość znane w metodyce nauczania języków obcych, budząc zainteresowane edukatorów i naukowców od około 40 lat, o tyle ekokolingwistyka, mimo swoich wczesnych korzeni, nadal pozostaje na marginesie zainteresowań naukowych, zwłaszcza w Polsce. Za wypadkową tych dwóch obszarów badawczych można uznać lingwistykę edukacyjną lub tzw. Ekopedagogikę języka obcego, które nadal pozostają w stanie formacyjnym. Poniższe przedsięwzięcie można uznać jako przyczynek w obszarze wyodrębnionym poprzez te wyłaniające się dyscypliny naukowe. Przedstawione badanie pokazuje zastosowanie procesu refleksji na temat natury języka w kształceniu przyszłych adeptów do zawodu nauczyciela języków obcych jako sposobu zwiększania świadomości językowej, który zdaniem aktora prowadzi do rozwoju tzw. Politycznego poziomu autonomii językowej nauczyciela, pozwalającego mu bardziej spełniać rolę transformacyjnego ekopedagoga-intelektualisty, niżeli bezrefleksyjnego rzemieślnika wyposażającego ucznia w produktywności językowe wymuszane poprzez skomercjalizowaną edukację.