Mediacje semiotyczne (Sedno)

Semiotyczne mediacje to alternatywa dla krytycznej analizy dyskursu. Podstawą tego podejścia są: refleksyjność, metody semiotyki społecznej, lecz też badawcza tradycja polskiej lingwistyki kulturowej. Analiza mediacyjna to rekonstruowanie myślenia i działania wszelkich aktorów sporu z ich własnej zaangażowanej perspektywy, a następnie - porównywanie owych stanowisk; szukanie miejsc wspólnych i wizji nie do pogodzenia. W połowie 2016 roku - w sytuacji zerwania dialogu społecznego - podejście mediacyjne jest być może ostatnią próbą zainicjowania debaty. Debaty, która prowadzi nie tyle do zwycięstwa, ile do zrozumienia. Z próby tej Akademia nie powinna rezygnować. Celem opisanych w tej książce badań była rekonstrukcja mechanizmów krytycznego odbioru przekazów multimodalnych (multisemiotycznych). Mowa tu o sytuacjach, w których odbiorcy niespecjaliści dostrzegają w wypowiedzi warstwę ideologiczną i próbują ją krytykować czy choćby demaskować. Omawiane zjawisko społeczne - w teorii recepcji określane mianem odczytania opozycyjnego - jest w Polsce stosunkowo świeże, to znaczy nasiliło się w ostatnich latach z powodu ekspansji kultury wizualnej, mediów społecznościowych, lecz też z powodu polaryzacji polskiego życia publicznego i samego społeczeństwa.