Dagome iudex. przyczynek krytyczny do genezy świętopietrza w polsce (Armoryka)

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf zapobiega przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT Dagome iudex - incipit pochodzącego z końca X wieku regestu kopii dokumentu donacyjnego władcy identyfikowanego z księciem Polski Mieszkiem I, darowującego państwo, nazwane w dokumencie "państwem gnieźnieńskim", w opiekę Stolicy Apostolskiej.

Dokument, na którym oparł się kopista sporządzony został prawdopodobnie w kancelarii wystawcy w Gnieźnie (osiągalne jest jeszcze, że powstał w Quedlinburgu lub w Rzymie) około 991 roku. W tym dokumencie, spisanym po łacinie, Mieszko oddaje swoje państwo pod papieską opiekę.

Motywy podjęcia tej decyzji nie są skrupulatnie znane z uwagi na skąpe źródła. Spomiędzy wielu tez, najistotniej zasługującą na uwagę jest teoria czyniąca z Dagome iudex element walki o niezależność diecezji poznańskiej od arcybiskupstwa w Magdeburgu.

Ślady walki o ten obszar kościelny widać choćby w kronice biskupa merseburskiego Thietmara. Pod datą 968 kronikarz ten zapisuje zależność poznańskiego Jordana od Magdeburga. Zapisek ten obfituje jednak w błędy merytoryczne i uznaje się go powszechnie za stronniczy.

Identycznie, władzę Magdeburga nad Poznaniem chcieli utrzymywać tamtejsi hierarchowie kościelni, poprzez fałszowane dokumenty cesarskie. Inna, popularna teza, utrzymuje, że Dagome iudex stara się zabezpieczyć prawa do tronu dla synów Mieszka I, którzy zostali zrodzeni z Ody.

intrygujące jest tu jednak odwołanie się do papieża - w tamtych czasach wpływy biskupów Rzymu na politykę Europy były niewielkie.