Pismo, tekst, literatura (Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego)

Przedmiotem dociekań autora jest antyczna Grecja - archaiczna, klasyczna i hellenistyczna - i to bynajmniej nie w całokształcie swoich fenomenów piśmiennych, ponieważ autor celowo pomija nawet praktyki religijne, a praktyki społeczno-polityczne uwzględnia wyłącznie w nad wyraz ograniczonym zakresie.

Książka jest próbą ogólniejszej interpretacji dziejów kultury greckiej zgodnie z regułami teorii mediów, skonstruowania lokalnych modeli dynamiki kulturowej powstających pod wpływem środków komunikacji, w tym istotnie praktyk piśmiennych.

Praktyki piśmienne Greków są w ujęciu autora matrycą pamięci kulturowej dla całej kultury europejskiej - jest to inny sposób sformułowania powszechnie znanego i wciąż dość powszechnie podzielanego poglądu, według którego kultura Zachodu w pokaźnej mierze wywodzi swój byt z antyku.

"Respektując przyjęty podział historii starożytnej Grecji na okresy: archaiczny, konwencjonalny i hellenistyczny, [autor] w każdym z nich skupia uwagę na wybranych przypadkach, które jego zdaniem najwyraziściej, a niekiedy w sposób skrajny, reprezentują cykl "upiśmienniania" społeczeństwa greckiego.

Autor ze swobodą posługuje się ustaleniami i narzędziami filologii tradycyjnej, historii kultury, teorii mediów kulturowych, antropologii, filozofii i literaturoznawstwa, respektując miary i wagi każdej dyscypliny,równocześnie z równą swobodą przekraczając dzielące je granice.

[...] stawia sobie zadanie zbadania procesu wykształcania się kluczowych narzędzi poznawczych zachodniej kultury intelektualnej z perspektywy finalnego etapu tego cyklu, etapu progresywnej piśmienności.

[...] jednym z [...] owoców jest daleko idąca rewizja obrazu osiągnięć kulturowych Greków i ich przesłanek tkwiących w złożonym procesie rozwoju starożytnej piśmienności." Z recenzji Grzegorza Godlewskiego