Kontrastywny opis polskiej i włoskiej normy interpunkcyjnej, stanowi porównanie dwóch norm w ujęciu diachronicznym. Ujęcie historycznojęzykowe pozwoliło zbadać wpływ włoskiej normy interpunkcyjnej na staropolskie zasady przestankowania, obowiązujące w sporej mierze jeszcze do połowy XIX wieku.
Analizie poddana została z zasady interpunkcja intonacyjna, kształtowana poprzez Pietra Bemba i wykorzystywana w oficynie wydawniczej Aldusa Manucjusza. Ostatnia część pracy - analiza współczesnej interpunkcji w obu badanych językach - ma charakter synchroniczny.
Jej celem jest wyróznionie najsilniejszych tendencji rozwoju interpunkcji, a także zbadanie różnic między normą językową a uzusem. Zestawienia w niej mogą zostać wykorzystane praktycznie - jako trzon podręcznika przybliżającego Polakom zasady włoskiej interpunkcji.