Mimo upływu lat Stanisław Ignacy Witkiewicz wciąż raduje się popularnością jako autor utworów literackich, pism teoretycznych i dzieł malarskich. Coraz częściej staje się podmiotem w dyskusji na temat szaleństwa i geniuszu artysty.
Tymczasem niedużo kto wie, iż jego talent i zdolności ujawniły się także w sztuce muzycznej. Zanim skończył 10 lat z powodzeniem czytał nuty, sam zapisywał własne kombinacje, grał na pianinie pod okiem matki - absolwentki konserwatorium muzycznego.
również utwory literackie jego autorstwa nacechowane są muzycznie. Dzięki czemu Witkacy podbił nie tylko scenę dramatyczną przełomu XX i XXI wieku, ale także jego twórczość zaistniała w formie muzycznej.
Książka zwraca uwagę na rolę i znaczenie muzyki w życiu wybitnego zakopiańczyka. Posiada analizę przykładów rozmaitych sposobów wchodzenia we wzajemne relacje muzyki, literatury i teatru na przykładzie powieści, dramatów i ich scenicznych realizacji.
Pierwszy rozdział odpowiada pierwszemu członowi podtytułu. Witkacy pozostał w nim przedstawiony jako osoba wychowana w atmosferze artystycznej, której muzyka stanowiła nad wyraz znaczny element. Następne rozdziały poświęcone są kolejno analizie dzieł z uwzględnieniem następujących zagadnień: muzyka w teorii i w praktyce, kompozycja muzyczna w dziele literackim - problem przedstawienia muzyki w powieści i w dramacie, muzycy jako bohaterowie utworu literackiego, dramat i kompilacja muzyczna - podobieństwo formy konstrukcyjnej, Witkacy na scenie muzycznej (opera, musical, piosenka), witkacowskie inspiracje w twórczości Tomasza Stańko.
Publikacja uzupełnia badania nad twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza o wątek muzyczny.