Pamięć o naszych nauczycielach i starszych kolegach, którzy mieli wpływ na nasz sposób myślenia o języku i którzy przez lata kształtowali nasze postawy metodologiczne w badaniach językoznawczych, jest częścią naszej zbiorowej świadomości i stanowi trwałą wartość ponadto dla przyszłych pokoleń badaczy.
W ciągu ostatnich kilku lat, z inicjatywy Pracowni Pragmatyki i Semantyki Językoznawczej Instytutu Polonistyki użytkowanej Uniwersytetu Warszawskiego i Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk, kilkanaście zebrań naukowych poświęconych zostało działalności i dokonaniom wielu nieżyjących językoznawców polskich, naszych nauczycieli, urodzonych z reguły w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.