Można śmiało powiedzieć, że powstawanie i rozwój poszczególnych systemów walki wręcz funkcjonuje jako ewolucyjny proces odbywający się wraz z rozwojem cywilizacji, określonymi jej wymogami i przenikaniem się przeróżnych wzorców kulturowych. Nie jest to odkrycie jednego nieprzeciętnego człowieka, który z niczego stworzył sztukę walki, lecz jest to efekt pracy i doświadczeń wielu mistrzów, którzy potrafi li skorzystać z ugruntowanej wiedzy swoich poprzedników i uformować ją na miarę potrzeb swej epoki. Nadzwyczajne jednostki, Jigoro Kano, Morihei Ueshiba, Masutatsu Oyama i inni, potrafi ły dostrzec podstawowe zasady warunkujące efektywność stosowanych przez siebie elementów techniki walki. Wykorzystując prawidłowości funkcjonujące w posiadanym obszarze nagromadzonych umiejętności i wiedzy, zbudowali logiczną strukturę określającą odrębność i niezwykleść swoich, dalekowschodnich systemów walki wręcz. Jigoro Kano jako pierwszy rozpoczął prace nad metodycznym ujęciem swego systemu walki wręcz, a wielu innych poszło jego śladem. Uczniom, adekwatnie do posiadanych umiejętności nadawał on poziomy, a elementy techniki judo podzielił na grupy i sukcesywnie odkrywał wspólne mechanizmy determinujące sprawność wykonania rzutów. Jak na owe czasy były to posunięcia szczególnie prekursorskie. Łatwość podmiany doświadczeń kulturowych między Japonią i Zachodem jaka wystąpiła w XX wieku, poskutkowała zbliżeniem stanowisk związanych z intensywnością fizyczną, co na skutek czego przyczyniło się do usportowienia judo. Zgodnie z zasadą konwergencji, w procesie szkolenia sportowego Europejczyków, zaczęły pojawiać się cenne wartości wnoszone przez ambasadora kultury Kraju Kwitnącej Wiśni, jakim z dnia na dzień stawało się Kodokan Judo, spadkobierca dumnych samurajów. Wypracowane i utrwalone wzorce metodyczne będące standardem nauczania w obszarze kultury fizycznej i sportu europejskiego, pozwalają przystosować wartościową egzotykę Dalekiego Wschodu do naszych obszarów oczekiwań i percepcji. Obecnie powszechna jest świadomość znaczenia metodyki nauczania techniki judo, która stanowi jedno z podstawowych ogniw w procesie szkolenia przyszłych adeptów i rozwoju tej świetnej dyscypliny sportu i sztuki walki. Dlatego stanowcza część tej pracy gromadzi propozycje metodyki nauczania techniki judo i jest skierowana do studentów wychowania fizycznego, słuchaczy kursów instruktorskich i trenerskich oraz nauczycieli i trenerów prowadzących szkolenie początkowe jak dodatkowo bardziej innowacyjne w tej dyscyplinie.