Wehikuł czasu

To jedna z najważniejszych powieści w historii światowej literatury science fiction. Autor demonstruje historię naukowca, nazywanego Podróżnikiem w Czasie, który za pomocą skonstruowanego poprzez siebie urządzenia udaje się w odległą przyszłość. Spotyka tam dwa typy ludzi, żywiących się owocami Elojów i mieszkających pod ziemią Morloków. Znacznym elementem książki są pytania o szanse na lepszą przyszłość ludzkości w kontekście gwałtownego rozwoju naukowo-technicznego i szybkich zmian społecznych na naszej planecie.

Herbert George Wells (1866–1946), angielski prozaik, krytyk literacki, reformator społeczny, racjonalista, liberał. Rozwinął i spopularyzował powieść fantastyczno-naukową. Największy rozgłos przyniosły mu powieści: Wehikuł czasu, Niewidzialny człowiek, Wyspa doktora Moreau, Wojna światów (sławna adaptacja radiowa O. Wellesa z 1938 roku). Uznanie czytelników zdobyła dodatkowo społeczno-obyczajowa powieść Tono-Bungay; reportaże społeczno-polityczne (Rosja we mgle); popularny kształt Historia świata, do którego po doświadczeniach II wojny światowej i tragedii Hirosimy dołączył pesymistyczny, gorzki szkic Mind at the End of Its Tether; w Próbie autobiografii zawarł nietuzinkowy autoportret, a także szkice portretowe wielu postaci, m.in. Współczesnych mu pisarzy i działaczy społecznych.