Problematyka HIV/AIDS stanowi ważny aspekt dyskusji o strategii prozdrowotnej w skali globalnej i lokalnej. Według danych UNAIDS z 2015 r. Na całym świecie żyje około 36,7 mln osób, które znają swój status i wiedzą, iż są zakażone HIV.
W Polsce od wdrożenia badań w 1985 r. Do 29 lutego 2016 r. Stwierdzono zakażenie HIV u 20169 osób. Informacje szacunkowe Krajowego Centrum ds. AIDS wskazują jednak,ilość osób zakażonych HIV jest istotnie obszerniejsza i waha się między 36 a 45 tys.
osób. Plasuje to nasz kraj w czołówce krajów Unii Europejskiej pod względem liczby zakażonych, którzy nie wiedzą o swej infekcji. Nakłady na profilaktykę zakażeń HIV w Polsce z roku na rok maleją. Społeczny Komitet ds.
AIDS zdecydował się na przeprowadzenie, we współpracy ze Stowarzyszeniem Ogólnopolska Sieć Osób Żyjących z HIV/AIDS „Sieć Plus", ogólnopolskich badań ukierunkowanych na analizę sytuacji w obszarze profilaktyki pierwszorzędowej (dostęp do informacji, edukacji i usług w zakresie profilaktyki HIV/AIDS), drugorzędowej (dostęp do danych, edukacji i usług w zakresie profilaktyki HIV/AIDS dla osób o powiększonym poziomie zachowań ryzykownych), a także trzeciorzędowej (działań na rzecz poprawy jakości życia w sferze psychospołecznej wobec osób zakażonych HIV i chorych na AIDS, ich rodzin i bliskich).
Zaprezentowane w niniejszej publikacji wyniki badań i analiz skupiają się na aktualnej sytuacji, umożliwiając pozyskanie i porównanie wieloaspektowych danych dotyczących realizacji Krajowego Programu zapobiegania Zakażeniom HIV i Zwalczania AIDS.
W badaniach wzięły udział instytucje publiczne (m.in. Urzędy wojewódzkie, urzędy marszałkowskie, wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne), organizacje pozarządowe realizujące działania profilaktyczne w obszarze HIV/AIDS, osoby żyjące z HIV/AIDS oraz lekarze chorób zakaźnych pracujący na co dzień z osobami żyjącymi z HIV/AIDS.
Takie ukierunkowanie działań badawczych pozostało podyktowane głównym celem badań, którym było zdiagnozowanie i eksploracja realizacji działań profilaktycznych prowadzonych poprzez instytucje publiczne w ramach Krajowego Programu uniemożliwiania Zakażeniom HIV i Zwalczania AIDS opracowanego na lata 2012–2016, a także wypracowanie na tej podstawie rekomendacji co do planowania dalszych działań profilaktycznych w naszym kraju.
Praca składa się z trzech rozdziałów i ma charakter opracowania teoretyczno-empirycznego. Rozdział pierwszy posiada podstawowe dla podejmowanej tematyki rozważania dotyczące samej istoty działań profilaktycznych, z ich rozróżnieniem na przeróżne formy aktywności ze względu na przyjętą grupę docelową interwencji prewencyjnych.
Drugi rozdział stanowi prezentację przyjętej w ramach prowadzonych badań metodologii. W rozdziale trzecim zamieszczono wyniki badań wraz z ich omówieniem.